"Nie, nie zawiodę cię Cathy naprawdę staram się być grzeczny".
Czy dzieci , które sprawiają trudności
wychowawcze i wymagają dużo większej opieki niż ich rówieśnicy już na początku
stawiane są na przegranej pozycji i nie mogą walczyć o prawdziwą
kochającą rodzinę ?
Kolejna książka Cathy Glass wchodząca w
skład serii Pisane przez życie pokazuje , że czasem nie wszystkie
porzucone lub odebrane rodzicom maluchy od razu mają szansę na szczęście.
Czasem tak jak siedmioletni Reece są z powodu swojego zachowania
wielokrotnie przenoszone , oddawane i zabierane kolejnym rodzinom
zastępczym. Opieka społeczna zdecydowała się powierzyć chłopca Cathy ponieważ
wiedziała , że kobieta ma duże doświadczenie w pracy z trudnymi dziećmi i
potrafi szybko zaskarbić sobie ich sympatię. Gdy niesforny
mały szkrab pojawia się u Glass od razu ujawniają się jego problemy oraz
zaburzenia zachowania. Dziecko już na początku potwierdza przypuszczenia
swojej nowej opiekunki i udowadnia , iż opieka społeczna nie bez powodu
wystawiła o nim tak negatywną opinię. Krzyczy bije i gryzie
wszystko co napotka na swojej drodze. Nieświadomie
używa wulgarnych słów, krzywdzi innych i nie pozwala aby ktokolwiek spróbował
nad nim zapanować. Biologiczna matka zachowuje się podobnie jak jej
syn jest agresywna i zaciekle walczy o prawo widywania się ze swoimi dziećmi .
Zrobi wszystko aby dopiąć swego . Dla niej nie istnieje coś takiego jak konsekwencje liczy się tylko osiągnięcie
celu. Gdy starałam się bliżej poznać okoliczności zabrania dziecka matce
i znaleźć odpowiedź na pytanie jak wyglądało życie chłopca u boku
biologicznych rodziców czytając każdą kolejną stronę byłam coraz bardziej
zdruzgotana. Nie mogłam uwierzyć jak można tak traktować dziecko , które nie
jest niczemu winne, dlaczego osoba, która powinna otoczyć dziecko opieką i
zapewnić mu to czego potrzebuje woli potraktować go jak nikomu niepotrzebne
"piąte koło u wozu"?.
"
To wstrząsająca opowieść dla, której trzeba szukać mocnych środków
wyrazu".
Reece już
od pierwszych lat życia przejmował od matki negatywne wzorce , obserwując
jej agresywne zachowania i reakcje później sam je powtarzał bo nie widział w
tym nic złego. Skoro mama nie potrafiła właściwie się nim zajmować trudno
oczekiwać aby maluch potrafił bez protestów wykonywać polecenia , ubierać
się , korzystać z toalety czy pisać najprostsze słowa. W domu rodzinnym nie
wprowadzono bowiem żadnej dyscypliny ani nie nauczono chłopca samodzielności. Opieka nad dzieckiem ,
które ma tak ogromne trudności z koncentracją
i nauką , jest nadpobudliwe i
lekceważone wymaga ogromnego zaangażowania i cierpliwości. Cathy Glass
jako doświadczona matka zastępcza została wybrana przez opiekę
społeczną i poproszona o to aby pomóc chłopcu wyjść na prostą i
dać mu to czego nie dostał od własnej mamusi . Autorka podczas rozmów z
chłopcem zauważa , że dziecko na prawie każde zadane mu pytanie odpowiada
" nie wiem" , Jaka jest tego przyczyna ? Jaką tajemnicę ukrywa
dzieciak ? , Dlaczego obiecał komuś , że nigdy i nikomu tego
sekretu nie wyjawi ?
"Książka
jest ostrzeżeniem aby nie być obojętnym gdy obok dzieje się coś
złego".
Brytyjska
pisarka i opiekunka zdecydowała się opowiedzieć swoim czytelnikom
następną pełną skrajnych emocji i szokujących opisów historie, która
wydarzyła się naprawdę. Miała na tyle odwagi i ponownie zwróciła naszą
uwagę na problem jaki dla wielu wydaje się być czyimś wymysłem ,
fanaberią . Glass chce pokazać potencjalnym czytelnikom , że
trudności wychowawcze naprawdę się pojawiają, ale wcale nie są powodem dla, którego malec ma być traktowany
gorzej niż jego rówieśnicy . On ma nie tylko swoje własne potrzeby ,
ograniczenia , ale i pozytywne uczucia, których pozostali nie
potrafią docenić . Czytając tę pełną drastycznych scen
powieść utwierdziłam się w przekonaniu , że praca z trudną młodzieżą i
dziećmi to naprawdę ciężki kawałek chleba . Aby móc realizować się
w zawodzie pedagoga resocjalizacyjnego
potrzebna jest nam nie tylko chęć , ale także odpowiednie podejście , empatia i
przede wszystkim ogromna odporność psychiczna. Tylko wtedy będziemy mogli
naprawdę wesprzeć osobę , która czeka aby wyciągnąć do niej pomocną
dłoń.
" Nikomu nie powiem " to jedna z tych
publikacji , które zamiast zapewnić chwilę relaksu otwierają nam
oczy i pokazują jak bardzo okrutni potrafią być ludzie i do czego może
doprowadzić brak matczynej opieki . Jest to także , szokujący obraz , którego
chyba nikt nie chciałaby oglądać a jednak czasem mimo wszystko widzi czyjeś cierpienie.
Takie książki pomimo bolesnej i trudnej tematyki są potrzebne bo podobne
problemy zamiast znikać pojawiają się coraz częściej .
Źródło cytatów:
[1]
Cathy Glass , Nikomu nie powiem , Wydawnictwo Hachette
Warszawa 2012 ,Str.222 .
[2] Cathy Glass , Nikomu nie
powiem , Wydawnictwo Hachette Warszawa 2012 ,Str.5.
[3] Cathy Glass , Nikomu nie powiem , Wydawnictwo Hachette Warszawa 2012 ,Str.5.
Zapisuję sobie tytuł. Koniecznie muszę przeczytać.
OdpowiedzUsuń